środa, 24 czerwca 2015

Tańczę... więc jestem.

Hej!

Dzisiaj notkę dodaję prosto z pięknego Wrocławia ^^. Wytęsknione wakacje, nareszcie! Odpoczywam sobie więc z moją miłością, który biedny do pracy chodzić musi.
Ale do rzeczy... dzisiaj notka specjalna, troszeczkę o mnie, a troszeczkę o bardzo wyjątkowych i wspaniałych osobach.
Jak już wiecie (albo i nie), jestem wolontariuszką w Samodzielnym Ośrodku Rehabilitacyjno-Oświatowym dla Dzieci Niepełnosprawnych Centrum Rozwoju Dziecka w Katowicach. Naprawdę fajna sprawa ^^. W piątek 19 czerwca miałam okazję obejrzeć finał akcji Tańczę... więc jestem na scenie Centrum Kultury Katowice. Pomagałam troszeczkę (praca magisterska nie pozwoliła mi pomóc w 100%) w przygotowaniach i dlatego o tym piszę. Jestem z nich dumna, poruszona i urzeczona!
Na powyższej ulotce macie opisane, o co w całym projekcie chodziło. Ale małe sprostowanie, większość podopiecznych ośrodka, którzy brali udział w warsztatach, dziećmi nie są. Ba, są starsi ode mnie. Ale dzieciaków też nie zabrakło ^^. 
Cały spektakl był piękny, byłam zaskoczona, że wygląda to aż tak dobrze i do tego wszystkiego, strasznie się wzruszyłam. Zdjęcia nie są mojego autorstwa, nie chciałam ich robić, całkowicie chciałam poświęcić się oglądaniu tego wspaniałego widowiska. Od robienia zdjęć byli inni ^^.



I na koniec, film z fragmentami występu. Mam nadzieję, że spodoba Wam się, tak samo jak mi, chociaż wiem, że filmik nie odda tego wszystkiego, co się tam działo.
Dzisiaj o 20.30 w telewizji TVP Katowice była relacja z występu oraz z przygotowań do niego i... byłam tam też ja! Zgadnijcie kto to przegapił? Również ja T^T.

Edit: Znalazłam cały reportaż! I jestem tam!
->klik<-

Notka dzisiaj króciutka, wybaczcie! Ale chcę się nacieszyć troszeczkę moim ukochanym, bo nie widzieliśmy się miesiąc ^^. Przepraszam też za wszystkie możliwe błędy, jakie pojawiają się w tej notce, ale mój luby ma pro-gejmerską-ultra-wypasioną-dziką klawiaturę, której nie umiem obsługiwać ^^.
Trzymajcie się cieplutko! 

Źródła:

18 komentarzy:

  1. Super! Naprawdę gratulujemy takiego wolontariatu :)
    Chętnie przyszłybyśmy na taki spektakl, dla nas są to wzruszające chwile :)

    OdpowiedzUsuń
  2. oooo.... Iris, całkiem ciekawa sprawa z tym wolontariatem i całym spektaklem. ja cały czas zastanawiam się czy nie dołączyć do wolontariatu z tym, że być opiekunem zwierząt. nie wiem tylko czy uda mi się pogodzić to wszystko z praca.

    OdpowiedzUsuń
  3. strasznie podziwiam! mi sie serducho kraja :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Super sprawa! Bardzo chwalę Niemcy za opiekę nad niepełnosprawnymi, mają swoje klasy w szkołach, ale chodzą do normalnych publicznych szkół. Oni też są częścią naszego społeczeństwa, nie można ich odpychać.

    OdpowiedzUsuń
  5. Pewnie też bym się wzruszyła, fajnie patrzeć jak ludzie z takimi trudnościami potrafią sobie radzić i jak bardzo są mimo wszystko szczęśliwi :)
    Zapraszam! zuzu-zuzannaxx.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  6. Świetna sprawa z tymi warsztatami, spektakl musiał być niesamowity :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Warsztaty to naprawdę dobra rzecz :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Ja niestety jeszcze wakacji nie mam, ale może już niedługo. >.<
    Ogólnie mega podziwiam za to, że jesteś wolontariuszką, bo niby wszyscy mówią, że "jakbym miał czas to też bym był" ale w rzeczywistości to nie jest takie łatwe i większość ludzi nie jest w stanie się tego podjąć.

    OdpowiedzUsuń
  9. Po filmiku stwierdzam, że spektakl musiał być bardzo fajny :)

    Pozdrawiam, KashiRose

    OdpowiedzUsuń
  10. Hi there,
    I really like your blog! How about following each other?
    Let me know on my latest post & I follow right back!

    Kiss,
    MYBLOG
    G+
    BLOGLOVIN’
    FACEBOOK
    INSTAGRAM
    YOUTUBE

    OdpowiedzUsuń
  11. Wolontariat to coś niesamowitego ! Podziwiam ludzi, którzy nimi są :D. "Tańczę...więc jestem" idealnie oddaje to co jest na zdjęciach i filmiku :).

    OdpowiedzUsuń
  12. Nominowałam Cię do LBA c: więcej informacji tutaj - http://yoko-chann.blogspot.com/2015/07/reakcje-otoczenia-na-moj-niecodzienny.html

    OdpowiedzUsuń
  13. Nominowałam Cię do LBA, więcej informacji u mnie :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Super, uwielbiam tego typu inicjatywy. Moja mama uczy w szkole specjalnej i odkąd zabrała mnie do siebie do pracy gdy byłam mała los niepełnosprawnych nie jest mi obojętny :)
    Ps nominowałam cię do LBA :)

    OdpowiedzUsuń

Bardzo dziękuję za komentarz!
Zostaw adres swojego bloga, a na pewno Cię odwiedzę!
ヾ(◍’౪`◍)ノ゙♡